PES-022011-06-ej

W jaki sposób mikrofinansowanie pomaga w walce z ubóstwem. Studium przypadku Grameen Bank
How microfinance helps combat poverty. A case study of Grameen Bank

do pobrania/download PDF

Ewa Janikowska

SŁOWA KLUCZOWE

mikrofinansowanie, mikrokredyty, mikropożyczki, Grameen Bank, Muhammad Yunus, wykluczenie finansowe

KEYWORDS

microfinance, microcredits, microloans, Grameen Bank, Muhammad Yunus, financial exclusion

STRESZCZENIE

W ostatnim numerze półrocznika „Ekonomia Społeczna” mieli Państwo możliwość zapoznania się z napisaną przez prof. dr hab. Jerzego Hausnera przedmową do polskiego wydania książki Muhammada Yunusa Przedsiębiorstwo społeczne. Kapitalizm dla ludzi. W niniejszym artykule chciałabym przedstawić bliżej koncepcję laureata Pokojowej Nagrody Nobla oraz wpływ, jaki wywarła na poprawę losu ubogich na całym świecie. Celem artykułu nie jest ocena istniejących instytucji finansowych ani systemu finansowego per se.

ABSTRACT

The last issue of Ekonomia Społeczna included Jerzy Hausner’s preface to a Polish extract of Building Social Business: The new kind of capitalism that serves humanity’s most pressing needs, a book written by Muhammad Yunus, the founder of Grameen Bank. In this article, the ideas of the Nobel Peace Prize winner as well as their impacts on the improvement of the lot of poor people worldwide are discussed in more detail. The article does not to aim to assess existing financial institutions or financial systems themselves.

LITERATURA / REFERENCES

Dowla A., Barua D. [2006], The Poor Always Pay Back. The Grameen II Story, Kumarian Press, Bloomfield.
Hashemi S. M., Schuler S. R. [1998], Sustainable Banking with the Poor. A Case Study of Grameen Bank, Program for Research on Poverty Alleviation, Grameen Trust, Dhaka, Bangladesz.
Kotowicz A. (red.) [2011], Raport o sytuacji banków w 2010 r., UKNF, Warszawa.
Larance L. Y. [1998], Building Social Capital from the Center. A Village-level Investigation of the Grameen Bank Program for Research on Poverty Alleviation, Grameen Trust, Dhaka, Bangladesz.
Sen A. [2011], Czy Indie dogonią Chiny, [w:] The New York Review of Books, przedruk: „Gazeta Wyborcza” (3 czerwca 2011 r.), dostępne na: http://wyborcza.pl/1,86680,9723303,Czy_Indie_dogonia_Chiny_.html.
Yunus M. [1987], Credit for Self-Employment: A Fundamental Human Right, Grameen Bank, Dhaka, Bangladesz.
Yunus M. [2003], Banker To The Poor: Micro-Lending and the Battle Against World Poverty, Barnes & Noble, New York.
Yunus M. [2007], Poverty Is a Threat to Peace – The Nobel Prize Lecture, tekst odczytu, Dhaka, Bangladesz.
Yunus M. [2007a], Creating aWorldWithout Poverty: Social Business and the Future of Capitalism, Barnes & Noble, NewYork.
Yunus M. [200b], Writings on Social Entrepreneurship, Grameen Foundation USA Publication Series, Washington.
Akty prawne
Ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (Dz.U.z 2002 r., Nr 72, poz. 665 z późn. zm.).
Ustawa z dnia 14 grudnia 1995 r. o spółdzielczych kasach oszczędnościowo-kredytowych (Dz.U. z 1996 r., Nr 1, poz. 2 z późn. zm.).
Ustawa z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (Dz.U. z 2010 r., Nr 28, poz. 146 z późn. zm.).

SUGEROWANE CYTOWANIE / SUGGESTED CITATION

Janikowska E. [2011], W jaki sposób mikrofinansowanie pomaga w walce z ubóstwem. Studium przypadku Grameen Bank, "Ekonomia Społeczna", nr 2, s. 75-83.
 

 

PES-012015-02-dm-mk

Podmioty ekonomii społecznej w procesie zarządzania innowacjami społecznymi
Social economy entities in the process of managing social innovation

do pobrania/download PDF

Dorota Moroń, Monika Klimowicz
Zakład Polityki Społecznej i Ekonomicznej,
Wydział Nauk Społecznych
Uniwersytet Wrocławski
ul. Koszarowa 3/21, 51-149 Wrocław
e-mail: dorota.moron(at)uwr.edu.pl

Katedra Studiów Europejskich, Wydział Nauk Społecznych
Uniwersytet Wrocławski
ul. Koszarowa 3, budynek 21, 51-149 Wrocław
e-mail: monika.klimowicz(at)uwr.edu.pl

DOI: 10.15678/ES.2015.1.02

SŁOWA KLUCZOWE

innowacje społeczne, cykl życia innowacji, podmioty ekonomii społecznej, zarządzanie innowacjami społecznymi

KEYWORDS

social innovation, social innovation lifecycle, social economy entities, managing social innovation

STRESZCZENIE

Zmiany społeczne, potrzeby jednostek i rodzin oraz nasilające się problemy społeczne wywołują konieczność poszukiwania nowatorskich rozwiązań, które przyniosą korzyści społeczne, w sposób bardziej efektywny zaspokoją potrzeby i rozwiążą problemy społeczne. Innowacje społeczne – nowe rozwiązania, generowane i wprowadzane bardzo często przez podmioty sektora społecznego – stanowią wyraz społecznej odpowiedzialności i przynoszą pozytywne efekty zarówno w skali mikro, jak i makrospołecznej. Celem artykułu jest zaprezentowanie modelu zarządzania innowacjami społecznymi, w którym główną rolę odgrywają podmioty sektora społecznego, zaliczane do ekonomii społecznej. W artykule wykorzystano metodę desk research, w ramach której dokonano analizy dokumentów unijnych, materiałów źródłowych oraz aktów prawnych. Przeprowadzone analizy wykazują różnorodność ujęć innowacji społecznych oraz ich odmienność od innowacji technologicznych. Specyficzny cykl życia innowacji społecznych wymaga określonego podejścia w zarządzaniu innowacjami społecznymi. W tym kontekście wskazać należy na podmioty sektora ekonomii społecznej, które jako struktury tworzone dobrowolnie, oddolnie, niezależnie od władz publicznych mają duże możliwości w zakresie wdrażania rozwiązań innowacyjnych.

ABSTRACT

Social changes, needs of individuals and families, and escalating social problems trigger the necessity to seek innovative solutions that will bring social benefits more effectively and will meet the needs of people and solve social problems. Social innovation – new solutions, generated and implemented very often by the social sector entities – has become an expression of social responsibility and brings positive results at both micro- and macro-social level. The aim of this article is to present the model of social innovation management in which social sector, included the social economy entities, plays the central role. The article uses the method of desk research, with the analysis of EU documents, source materials and legal acts. The conduct research shows a variety of approaches to social innovation and their differences from other types of innovation. The specific lifecycle of social innovation requires a specific approach to social innovation management. In this context it should be noted that the social economy entities, which as structures are created voluntarily, from the bottom up and regardless of the public authorities, have great potential in the implementation of innovative solutions.

LITERATURA / REFERENCES

Arczewska M. (2011). Obszary działań i interwencji stycznych dla jednostek samorządu terytorialnego i instytucji ekonomii społecznej (organizacji pozarządowych). Raport z badania. Warszawa: Wrzos, http://www.wrzos.org.pl/download/Raport%20TORO_WRZOS.pdf (dostęp: 25.02.2016).
Arnkil R., Järvensivu A., Koski P., Piirainen T. (2010). Exploring the Quadruple Helix. Report of Quadruple Helix. Research For the CLIQ Project, Co-Financed by European Regional Development Fund INTERREG IVC Programme, Work Research Centre University of Tampere.
BEPA (2010). Empowering people, driving change: Social innovation in the European Union. Bureau of European Policy Advisors, http://ec.europa.eu/ewsi/UDRW/images/items/docl_17731_35611801.pdf (dostęp: 12.11.2015).
BEPA (2014). Social Innovation. A Decade of Changes. A BEPA report. Bureau of European Policy Advisors, http://espas.eu/orbis/sites/default/files/generated/document/en/social_innovation_decade_of_changes.pdf (dostęp: 12.11.2015).
Brown T. (2013). Zmiana przez design: jak design thinking zmienia organizacje i pobudza innowacyjność. Warszawa: Wydawnictwo Libron.
Caulier-Grice J., Davies A., Patrick R., Norman W. (2012). Defining Social Innovation. A deliverable of the project: The theoretical, empirical and policy foundations for building social innovation in Europe (TEPSIE), Brussels: European Commission, DG Research.
Chambon J.L., David A., Devevey J.M. (1982). Les Innovations Sociales. Paris: Presses Universitaires de France.
Christensen C.M. (2003). The innovator’s dilemma: When new technologies cause great firms to fail. Harvard: Harvard Business Press.
Dahrendorf R. (1994). „Co zagraża społeczeństwu obywatelskiemu”, w: K. Michalski (red.), Europa i społeczeństwo obywatelskie. Rozmowy z Castel Gandolfo. Kraków: Wydawnictwo Znak.
Dawson P., Daniel L. (2010). „Understanding social innovation: A provisional framework”, International Journal of Technology Management, 51(1).
Defourny J. (2005). „Przedsiębiorstwo społeczne w poszerzonej Europie: koncepcja i rzeczywistość, w: Ekonomia społeczna Kraków 2004: II Europejska Konferencja Ekonomii Społecznej: materiały. Warszawa: Ministerstwo Polityki Społecznej.
Europa 2020. Strategia na rzecz inteligentnego i zrównoważonego rozwoju sprzyjającego włączeniu społecznemu (2010). Bruksela: Komisja Europejska.
Guide to social innovation (2013). Brussels: European Commission, http://s3platform.jrc.ec.europa.eu/documents/10157/47822/Guide%20to%20Social%20Innovation.pdf (dostęp: 07.11.2015).
Hämäläinen T., Heiskala R. (2007). Social Innovations, Institutional Change and Economic Performance: Making Sense of Structural Adjustment Processes in Industrial Sectors, Regions and Societies. Cheltenham: Edward Elgar Publishing.
Howalt J., Schwarz M. (2010). Social innovation: concepts, research fields and international trends. Dortmund: Sozialforschungsstelle.
Kelley D., Kelley T. (2015). Twórcza odwaga. Warszawa: Wydawnictwo MTBiznes.
Kesselring A., Leitner M. (2008). Soziale Innovationen in Unternehmen. Study. Wien: Zentrum für Soziale Innovationen.
Klimowicz M. (2011). „Innowacje społeczne jako serendypny efekt wzrostu kapitału ludzkiego”, w: Grabowiec P., Klimowicz M. (red.), Człowiek we współczesnej gospodarce globalnej. Wrocław: Wydawnictwo Wyższej Szkoły Zarządzania i Finansów we Wrocławiu.
Klimowicz M. (2014). „Przedsiębiorstwa społeczne jako instrument aktywnej polityki rynku pracy w Unii Europejskiej”, w: Kubiak M. (red.), Polityka społeczna wobec wyzwań i zmian zachodzących we współczesnym świecie. Gdańsk-Radom: Uniwersytet Gdański-UTH.
Kwaśnicki W. (2014). „Innowacje społeczne – nowy paradygmat czy kolejny etap w rozwoju kreatywności człowieka?”, w: Misztal W., Chimiak G., Kościański A. (red.), Obywatelskość wobec kryzysu: uśpieni czy innowatorzy? Warszawa: IFiS PAN.
Lindgren M., Packendroff J. (2010). „The role of NGOs in supporting women’s entrepreneurship. A study of a Quadruple Helix project in the Baltic Sea region”, Quadruple Helix Reports, nr 4.
Moroń D. (2012a). „Specyfika zarządzania kapitałem ludzkim i społecznym w trzecim sektorze”, w: Moroń D. (red.), Kapitał ludzki i społeczny. Kreowanie i zarządzanie. Wrocław: Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego.
Moroń D. (2012b). Organizacje pozarządowe – fundament społeczeństwa obywatelskiego. Wrocław: Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego.
Moulaert F. et al. (2005). „Towards alternative model(s) of local innovation”, Urban Studies, 42 (11).
Moulaert F., Nussbaumer J. (2005). „The social region: beyond the territorial dynamics of the learning economy”, European Urban and Regional Studies, nr 12 (1).
Mumford M.D. (2002), „Social Innovation: Ten Cases from Benjamin Franklin”, Creativity Research Journal, nr 14 (2).
Murray R., Caulier-Grice J., Mulgan G. (2010). The open book of social innovaiton, Social Innovator Series. London: NESTA.
Plan działania na rzecz przedsiębiorczości do 2020 r. Pobudzanie ducha w Europie, COM (2012) 795/ 2013. Komunikat Komisji do Parlamentu Europejskiego, Rady, Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego i Komitetu Regionów.
Pot F., Vaas F. (2008). „Social innovation, the new challenge for Europe”, International Journal of Productivity and Performance Management, nr 57 (6).
Przewłocka J., Adamiak P., Herbst J. (2012). Podstawowe fakty o organizacjach pozarządowych. Raport z badania 2012, Warszawa: Stowarzyszenie Klon/Jawor, http://www.ngo.pl/PodstawoweFakty_2012_raport/ebook/content/PodstawoweFaktyNGO_2012_KlonJawor_raport.pdf (dostęp 25.02.2016).
Roth S. (2009). Neu für wen? Erste Aufnahmen aus der Sozialdimension der Innovationen. Bern: Fachhochschule.
Schmitt J. (2014). Social Innovation for Business Success. Shared Value in the Apparel Industry. Wiesbaden-Berlin: Heidelberg-Springer.
Sharra R., Nyssens M. (2010). Social Innovation: An Interdisciplinary and Critical Review of the Concept. Louvain: Université Catholique de Louvain.
TEPSIE (2014). Building the Social Innovation Ecosystem. A deliverable of the project: “The theoretical, empirical and policy foundations for building social innovation in Europe” (TEPSIE), European Commission
– 7th Framework Programme, Brussels: European Commission, DG Research.
The Young Foundation (2012). Social Innovation Overview - Part I: Defining social innovation. A deliverable of the project: “The theoretical, empirical and policy foundations for building social innovation in Europe” (TEPSIE), European Commission – 7th Framework Programme, Brussels: European Commission, DG Research, http://www.tepsie.eu/images/documents/TEPSIE.D1.1.Report.DefiningSocialInnovation.Part%201%20-%20defining%20social%20innovation.pdf (dostęp: 12.11.2015).
Ustawa z dnia 13 czerwca 2003 r. o zatrudnieniu socjalnym, Dz.U. z 2011 r., nr 43, poz. 225, tekst jednolity ze zm.
Ustawa z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych, Dz.U. z 2013 r., poz. 1030, tekst jednolity ze zm.
Ustawa z dnia 16 września 1982 r. Prawo spółdzielcze, Dz.U. z 2013 r., poz. 1443, tekst jednolity ze zm.
Ustawa z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie, Dz.U. z 2014 r., poz. 1118, tekst jednolity ze zm.
Ustawa z dnia 27 kwietnia 2006 r. o spółdzielniach socjalnych, Dz.U. z 2006 r., nr 94, poz. 651, tekst jednolity ze zm.
Ustawa z dnia 6 kwietnia 1984 r. o fundacjach, Dz.U. z 1991 r., nr 46, poz. 203, tekst jednolity ze zm.
Ustawa z dnia 7 kwietnia 1989 r. Prawo o stowarzyszeniach, Dz.U. z 2001 r., nr 79, poz. 855, tekst jednolity ze zm.
Westley F., Antadze N. (2010). „Making a difference: Strategies for scaling social innovation for greater impact”, Innovation Journal, nr 15 (2).
Wiktorska-Święcka A. (2009). „Zaangażowanie wolontarystyczne a perspektywy rozwoju lokalnego na przykładzie Wrocławia”, w: Bokajło W., Wiktorska-Święcka A. (red.), Closer to citizens. Wyzwania dla polskiej demokracji w Unii Europejskiej. Wrocław: Oficyna Wydawnicza ATUT.
Wiktorska-Święcka A. (2011). „Corporate citizenship jako koncepcja włączania działań społecznie odpowiedzialnych do strategii przedsiębiorstwa”, w: Karaszewski R., Karwacka M., Paluszek A. (red.), Społeczna odpowiedzialność biznesu. Perspektywy i kierunki rozwoju. Toruń: Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Mikołaja Kopernika.
Wiktorska-Święcka A., Moroń D., Klimowicz M. (2015). Zarządzanie innowacjami społecznymi. Trendy, perspektywy, wyznania. Warszawa: Difin.

SUGEROWANE CYTOWANIE / SUGGESTED CITATION

Moroń D., Klimowicz M. (2015). „Podmioty ekonomii społecznej w procesie zarządzania innowacjami społecznymi”, Ekonomia Społeczna, nr 1, s. 21-37.
 

 

PES-012015-03-ebw-sw

Sposoby i narzędzia komunikacji wybranych przedsiębiorstw społecznych w Polsce
The methods and tools of communication in selected social enterprises in Poland

do pobrania/download PDF

Ewa Bogacz-Wojtanowska, Sylwia Wrona
Wydział Zarządzania i Komunikacji Społecznej
Uniwersytet Jagielloński
ul. Prof. S. Łojasiewicza 4, 30-348 Kraków
e-mail: ebogacz(at)if.uj.edu.pl
e-mail: sylwia.wrona(at)doctoral.uj.edu.pl

DOI: 10.15678/ES.2015.1.03

SŁOWA KLUCZOWE

komunikowanie, komunikacja zewnętrzna i wewnętrzna, przedsiębiorstwo społeczne

KEYWORDS

communication, internal and external communication, social enterprise, public relations

STRESZCZENIE

W świecie organizacji skuteczna komunikacja jest jednym z elementów sukcesu czy trwałości organizacyjnej. Dotyczy to także przedsiębiorstw społecznych, które dzięki komunikowaniu mogą nie tylko uruchomić działalność gospodarczą, ale także informować otoczenie o społecznych celach swego działania. Celem opracowania jest charakterystyka i ocena procesów komunikowania się przedsiębiorstw społecznych w Polsce, w szczególności komunikacji wewnętrznej i zewnętrznej, stosowania narzędzi komunikacyjnych i identyfikowalnych barier w tym obszarze. W artykule wykorzystano wyniki badań jakościowych, opierających się na studiach przypadku, które stanowiły, dobrane celowo, polskie przedsiębiorstwa społeczne. Badania wykazały, że sposoby komunikowania kształtują się w analizowanych przedsiębiorstwach wraz z kulturą organizacyjną; zachowania organizacyjne i związane z nimi procesy komunikacyjne przypominają bardziej organizacje pozarządowe niż klasyczne przedsiębiorstwa. Dominują komunikacja bezpośrednia, horyzontalna, niesformalizowana. Przeważa używanie tradycyjnych narzędzi komunikacji, bezpośredni kontakt z odbiorcą oraz słabe wykorzystanie nowych mediów. W efekcie, większość przedsiębiorstw społecznych wymaga większej świadomości i skupienia na skuteczniejszym komunikowaniu, w celu osiągnięcia celów ekonomicznych i społecznych.

ABSTRACT

Communication is one of the most important factor for success in organisational world. There is a research gap which we would like to address in this paper: lack of research on communication practice in social enterprises. The main research question we would like to investigate in the paper is: what kind of communication we can find in these organisations. One of our research goals was to find out factors which are critical in the process of communications social enterprises. Also, we wanted to understand what kind of communication tools are used and what changes the management practice and public image of social enterprises in Poland. This paper is drawn on set of qualitative data from broader research on social economy sector conducted in Poland in period 2011-2013. For the purpose of this paper we have conducted multiple case study analysis and analysed 28 case studies of existing social enterprises. The research proved that ways of communications are developing with organisational culture; organisational behaviour and communication processes are beginning to resemble more non-governmental organisations than commercial ones. A direct, horizontal and informal communication prevail in Polish social enterprises.

LITERATURA / REFERENCES

Allison M., Kaye J. (2001). Eight Characteristics of Nonprofit Organizations. Compass Point Nonprofit Services.
Bogacz-Wojtanowska E., Dudkiewicz M., Górniak K., Makowski G., Stokowska A. (2010). Raport cząstkowy nt. współpracy międzysektorowej, na podstawie wstępnych badań jakościowych. Materiał przygotowany w ramach projektu „Model współpracy administracji publicznej i organizacji pozarządowych – wypracowanie i upowszechnienie standardów współpracy”, Warszawa: Instytut Spraw Publicznych.
Dobek-Ostowska B. (2004). Podstawy komunikowania społecznego. Wrocław: Wydawnictwo Astrum.
Fletcher K. (1997). Building Board Diversity: A Case Study of the Western Region Affiliates of Planned Parenthood Federation of America, Nonprofit Research Fund, The Aspen Institute, Working Paper Series.
Handy C. (1988). Understanding Voluntary Organizations. London: Penguin Books.
Hess A. (2013). Społeczni uczestnicy medialnego dyskursu politycznego w Polsce. Mediatyzacja i strategie komunikacyjne organizacji pozarządowych. Kraków: WUJ.
Hernik K. (2008). „Finansowe i pozafinansowe formy współpracy”, w: Makowski G. (red.), U progu zmian. Pięć lat ustawy o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie. Warszawa: Instytut Spraw Publicznych.
Jäger U. (2010). Managing Social Businesses: Mission, Governance, Strategy and Accountability. London: Palgrave Macmillan.
Kożuch B., Cywoniuk M. (2005). Wstęp o organizacji i zarządzania. Białystok: Wyższa Szkoła Ekonomiczna.
Kożusznik B. (2007). Zachowanie człowieka w organizacji. Warszawa: Polskie Wydawnictwo Ekonomiczne.
Mintzberg H. (2013). Zarządzanie. Warszawa: Wolters Kluwer.
Pszczołowski T. (1979). Mała encyklopedia prakseologii i teorii organizacji. Wrocław: Zakład im. Ossolińskich.
Stankiewicz J. (2006). Komunikowanie się w organizacji. Wrocław: Wydawnictwo Astrum.
Szewczuk W. (1988). Encyklopedia Psychologii. Warszawa: Fundacja Innowacja.

SUGEROWANE CYTOWANIE / SUGGESTED CITATION

Bogacz-Wojtanowska E., Wrona S. (2015). „Sposoby i narzędzia komunikacji wybranych przedsiębiorstw społecznych w Polsce”, Ekonomia Społeczna, nr 1, s. 38-53.
 

 

PES-012015-04-mc

Maksymalizacja korzyści ze współpracy organizacji pozarządowych z przedsiębiorstwami. Ujęcie metodyczne
Value Maximisation in Non-Government Organisations and Enterprises Cooperation. Methodological Aspects

do pobrania/download PDF

Marek Ćwiklicki
Katedra Metod Organizacji i Zarządzania
Wydział Zarządzania
Uniwersytet Ekonomiczny w Krakowie
ul. Rakowicka 27, 31-510 Kraków
e-mail: marek.cwiklicki(at)uek.krakow.pl

DOI: 10.15678/ES.2015.1.04

SŁOWA KLUCZOWE

współpraca, wartość, metodyka, organizacje pozarządowe, biznes

KEYWORDS

cooperation, value, methodology, non-government organizations, business

STRESZCZENIE

Tło rozważań: Dla organizacji pozarządowych współpraca z biznesem jest tak samo istotna, jak realizacja wspólnych działań z administracją rządową. Kluczowa w świetle zasad współpracy jest znajomość podstaw metodycznych takiej współpracy.
Cele: W związku z powyższym celem artykułu jest opracowanie wskazówek postępowania pozwalających na zwiększanie wartości ze współpracy dla każdego partnera. Ponadto dokonano syntezy opisu korzyści i barier współpracy.
Metody: Do realizacji celu wykorzystano metodę analizy literatury przedmiotu oraz raportów diagnostycznych poświęconych badaniu stanu współpracy organizacji z biznesem w Polsce w latach 2011–2015. Umożliwiło to nie tylko przedstawienie kilku metodyk postępowania, ale także wskazanie metod pomocniczych.
Wyniki: W świetle literatury przedmiotu występuje dodatni bilans nakładów i efektów współpracy między organizacjami pozarządowymi a przedsiębiorstwami, jednak pod warunkiem poprawnej pod względem metodycznym realizacji partnerstwa. Wartość współpracy tworzy się już na etapie planowania.
Konkluzje: Nasuwa się wniosek o konieczności wdrożenia do organizacji pozarządowych zarządzania relacjami z biznesem.

ABSTRACT

Background: Cooperation between NGO and business is as important issue the same as realisation of joint activities with government. In the light of cooperation principles a basic knowledge of the methodology of such cooperation is a key to success. Objective: Therefore the objective of this article is to provide guidelines of conduct to increasing the value of collaboration for each partner. In addition to it, a synthetic description of the benefits and barriers to
cooperation was prepared. Research methods: The critical analysis of literature and diagnostic reports devoted to the study of the state of NGO-business cooperation in Poland in 2011-2015 was employed. It allowed not only to indicate and discuss a couple of methodologies, but also to describe auxiliary methods. Results: In the light of the literature review there is a positive balance of costs and benefits of cooperation between NGOs and business, however, realised correctly in terms of methodology. The value of cooperation is created in the planning stage. Conclusions: The conclusion is the need to implement business relationship management into non-governmental organizations.

LITERATURA / REFERENCES

Alberta Government (2014). Building Corporate Relationships - A Toolkit for Nonprofits. Alberta, http://culture.alberta.ca/community/resources-and-links/tools/pdf/AlbertaCulture-Toolkit.pdf.
Andreasen A. R. (1996). „Profits for nonprofits: find a corporate partner”, Harvard Business Review, 74(6), 47–50, 55–59.
Austin J. E. (2000). „Strategic Collaboration Between Nonprofits and Businesses”, Nonprofit and Voluntary Sector Quarterly, 29(1), 69–97, http://doi.org/10.1177/089976400773746346.
Austin, J.E., Seitanidi, M.M. (2014). Creating value in nonprofit-business collaborations: new thinking and practice (First edition). San Francisco, CA: Jossey-Bass, a Wiley Brand.
Brandstetter R., de Bruijn J., Byrne M., Deslauriers H., Förschner M., Machačová J., Scoppetta A. (2006). Successful partnerships. A guide. Wiedeń: OECD LEED, http://www.oecd.org/cfe/leed/36279186.pdf.
Brinkerhoff J. M. (2002). „Government-nonprofit partnership: a defining framework”, Public Administration and Development, 22(1), 19–30, http://doi.org/10.1002/pad.203.
Centrum Rozwoju Społeczno-Gospodarczego (2012). Współpraca biznes - NGO: stan wiedzy, dotychczasowe doświadczenia, postawy i oczekiwania. Raport końcowy z pierwszego etapu badania. Szczecin, http://www.odpowiedzialnafirma.pl/Web/upload/Raport%20nt.%20wsp%C3%B3%C5%82pracy%20NGO%20i%20biznesu.pdf.
Centrum Rozwoju Społeczno-Gospodarczego (2014). Współpraca biznes-NGO: Ocena zmiany jakości współpracy biznesu i III-go sektora. Raport końcowy z badania. Szczecin, http://www.odpowiedzialnafirma.pl/Web/upload/
/Ocena%20zmiany%20jako%C5%9Bci%20wsp%C3%B3%C5%82pracy%20biznesu%20i%20NGO.pdf.
Cohen T. (2013). „Business Value Boosted When Tied To Nonprofit”, The NonProfit Times, 1 April, http://www.thenonprofittimes.com/wp-content/uploads/2013/04/4-1-13_SpecialReport_CSR.pdf.
Ćwiklicki M. (2014). „Recenzja książki pt. Creating Value in Nonprofit-Business Collaborations. New Thinking and Practice (autorzy: James E. Austin i M. May Seitanidi)”, Ekonomia Społeczna, (2), 71–74.
Ćwiklicki M., Obora H. (2011). Wprowadzenie do metod TQM. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Ekonomicznego.
Ćwik N., Januszewska J. (2011). Współpraca organizacji pozarządowych z biznesem. Poradnik efektywnej współpracy. Forum Odpowiedzialnego Biznesu, https://odpowiedzialnybiznes.pl/wp-content/uploads/2014/04/Biznes-NGO_FOB.pdf.
Juraszek-Kopacz B. (2006). „Ekonomia społeczna a biznes – współistnienie, konkurencja, współpraca”, Ekonomia Społeczna Teksty, http://portal.ngo.pl/files/kuj-pom.ngo.pl/public/SES/biblioteka/autorskieJuraszekESabiznes.pdf.
Kafel T. (2014). Metody profesjonalizacji organizacji pozarządowych. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Ekonomicznego w Krakowie.
Karwacka M. (2013). Postrzeganie współpracy z organizacjami pozarządowymi przez przedsiębiorstwa społecznie odpowiedzialne. Raport z badania. Toruń: CRNavigator, http://www.crnavigator.com/materialy/bazadok/339.pdf.
Kostulska M. (2011). „Możliwości współpracy organizacji pozarządowych z biznesem oraz korzyści z takiej współpracy”, w: Jak oczarować biznes? Poradnik dla organizacji pozarządowych. Fundacja Tallo, http://scop.sopot.pl/_pliki/Poradnik_Jak_oczarowac_biznes.pdf.
Lewis D. (2014). Non-governmental organizations, management and development (Third edition). Abingdon, Oxon; New York, NY: Routledge.
Nieporowski P. (2015). Raport statystyczny z badania realizowanego w ramach projektu Wsparcie dla współpracy partnerskiej – wiedza, narzędzia, praktyka. Zielona Góra: Fundacja CSR Profit, http://csrprofit.com/files/page/c94c109285ce/file/FIO_Raport%20z%20konsultacji%20spolecznych.pdf.
Przewłocka J., Adamiak P., Herbst J. (2013). Podstawowe fakty o organizacjach pozarządowych. Raport z badania 2012. Warszawa: Stowarzyszenie Klon/Jawor, http://www.ngo.pl/PodstawoweFakty_2012_raport/ebook/content/PodstawoweFaktyNGO_2012_KlonJawor_raport.pdf.
Rokiczan M. (2012). Współpraca Biznes-NGO: stan wiedzy, dotychczasowe doświadczenia, postawy i oczekiwania. Centrum Rozwoju Społeczno-Gospodarczego, http://www.ekonomiaspoleczna.pl/files/ekonomiaspoleczna.pl/public/OSESVI_prezentacje/rokiczan_prezentacja_oses.pdf.
Rudnicka A., Reichel J. (2011). Jak przygotować program współpracy organizacji pozarządowej z przedsiębiorstwami? Łódź: Centrum Strategii i Rozwoju Impac, http://dspace.uni.lodz.pl:8080/xmlui/bitstream/handle/11089/8735/CSRImpact-978-83-932160-1-7.pdf?sequence=1.
Tennyson R. (2011). The Partnering toolbook. An essential guide to cross-sector partnering. Oxford: The Partnering Initiative, http://thepartneringinitiative.org/wp-content/uploads/2014/08/Partnering-Toolbook-en-20113.pdf.
Watson O. (2009). A Pocket Guide for Nonprofit Leaders. Washington: The Hitachi Foundation, http://www.hitachifoundation.org/storage/documents/pocket_guide_nonprofit.pdf.
Wymer W.W., Samu S. (2003). „Dimensions of Business and Nonprofit Collaborative Relationships”, Journal of Nonprofit & Public Sector Marketing, 11(1), 3–22, http://doi.org/10.1300/J054v11n01_02.

SUGEROWANE CYTOWANIE / SUGGESTED CITATION

Ćwiklicki M. (2015). „Maksymalizacja korzyści ze współpracy organizacji pozarządowych z przedsiębiorstwami. Ujęcie metodyczne”, Ekonomia Społeczna, nr 1, s. 54-65.